Chapter 3

Minął tydzień, Zayn cały czas mnie odwiedzał, dowiedziałam się o nim bardzo wielu rzeczy, a on on mnie.

Jego ojciec zmarł kiedy miał 16 lat w wypadku samochodowym, jego mama wciąż nie może się po tym pozbierać.

W sumie troszeczkę ją rozumiem, tylko mi umarła mama, czułam się wtedy beznadziejnie, miałam wszystkiego dość, nic dla mnie nie istniało, wszystko wdziałam w czarno-białych kolorach. Teraz jest znacznie lepiej, poukładałam sobie wszystko i zrozumiałam, że mama nie chciałaby żebym była smutna.

Opowiedział mi też o jednym chłopaku, który zamordował mu parę miesięcy temu dziewczynę, nie pamiętam jak miał na imię, chyba Niall..tak Niall. Był blondynem, a właściwie brunetem, kiedyś byli przyjaciółmi, ale kiedy Zayn chciał przestać brać narkotyki dla swojej dziewczyny, Niall się od niego odwrócił i pewnej nocy postrzeli mu dziewczynę na jego oczach.

Zayn mówił mi to z łzami w oczach, było po nim widać, że się jeszcze nie pozbierał, w sumie, kto by się pozbierał? Ta historia nie dawała mi spać, ciągle o niej myślałam. A co jeśli go spotkam? A co jeśli to mi się przydarzy?

Nie mogłam na to pozwolić, gdybym go zobaczyła na pewno bym uciekła, a co można innego zrobić? Mam 21 lat, chcę żyć, bawić się, imprezować, poznawać, nie chcę mieć żadnych przeszkód na tej drodze, ale to nie ode mnie zależy..

***

Był piątek, Zayn miał mnie dziś zabrać na kolację, mówił: "Pokażę ci coś, co ci się na pewno spodoba" nie wiedziałam o co mu chodziło, więc się zgodziłam.

Miałam pół godziny na przyszykowanie się, postanowiłam tak dla odmiany pójść do fryzjera, zdecydowałam się na dość w tym momencie modną fryzurę.

Zapłaciłam za usługę 30 złotych i szybko poszłam do domu, weszłam na górę się przyszykować. Założyłam krótkie spodenki, czarną bluzkę z kamizelką, a do tego czarne conversy i czarne okulary, zrobiłam lekki makijaż i byłam gotowa. 

Zeszłam na dół zrobić sobie herbatę, gdy nagle zadzwonił dzwonek. 

- Gotowa? - zapytał mulat.

- Gotowa. - potwierdziłam.

- Odwróć się na chwilę. - powiedział.  Odwróciłam się, a on się tylko uśmiechnął.

- Nowa fryzura? Ładnie ci. - mówił z uśmiechem.

- Dziękuje panu. - odpowiedziałam. Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy, przez cały czas Zayn się nie odzywał, postanowiłam przerwać niezręczną, przy najmniej dla mnie chwilę. 

- To powiesz mi gdzie jedziemy? - spytałam, próbując nawiązać jakoś rozmowę.

- Przecież ci mówiłem na kolację. - odpowiedział, zerkając na mnie z uśmiechem. Nie wiem co on knuje i zaczynam się obawiać, że nie jedziemy do muzeum. Po dziesięciu minutach Zayn zatrzymał się w nieznanym mi miejscu. Czułam, że moje obawy się sprawdziły. Bałam się. 

- Zayn..gdzie my jesteśmy? - spytałam chłopaka, ale on mnie ignorował. Nie wiedziałam co mam robić, nie wiedziałam gdzie jesteśmy.

- Zayn! Mówię do ciebie! - krzyknęłam z łzami w oczach, a Zayn momentalnie się odwrócił i podszedł do mnie, ale ja się cofnęłam. Zayn stał jak wyryty, ale mnie przerażał ktoś kto za nim stał..to był on. Niall.

- Sam... - chłopak chciał mi wszystko wytłumaczyć, ale ja go nie słuchałam i patrzyłam się na Niall'a.

- Odwróć się. - powiedziałam z przerażaniem. Zayn się odwrócił i to co zobaczył, zwaliło go z nóg.

- Co ty tu robisz!? - zaczął się wydzierać na chłopaka, a on tylko się uśmiechał.

- Przyszedłem odwiedzić przyjaciela.- odpowiedział blondyn.

- Nie jesteśmy przyjaciółmi! Idź stąd! - krzyczał bez końca, a tam ten nawet nie drgnął.

- Ładną masz to dziewczynę. - powiedział chłopak, uśmiechając się do mnie. Przyznam, bałam się go.

- Zostaw ją! - odpowiedział Zayn.

- Spokojnie..nie chcę jej nic zrobić. - odpowiedział.

- Ta, jasne. Daruj sobie. - odpowiedział mulat, już nie krzycząc.

- Naprawdę, nic jej nie zrobię, przysięgam. - odpowiedział chłopak.

- Daruj sobie, a teraz zejdź nam z drogi. - powiedział Zayn. Kiedy już miałam przejść obok Niall'a, ten mnie złapał i zatrzymał.

- Uważaj na siebie, mała. - szepnął mi wprost do ucha. Miałam się go bać? Sama nie wiedziałam.
Szliśmy jeszcze jakieś 10 minut, aż w końcu zaczęły mnie nogi boleć, więc Zayn wziął mnie na ręce. Ciągle się zastanawiałam nad tym, skąd się tam wziął Niall.

- Śpisz? - szepnął do mnie.

- Nie, gdzie idziemy? - spytałam.

- Zobaczysz, to niespodzianka. - odpowiedział. Jedno mnie martwiło, to czy mi też się przytrafi los ten co byłej dziewczynie Zayn'a? Nie wiedziałam o niej za dużo, właściwie tylko to jak umarła, nic więcej. Z zamyślenia wyrwał mnie Zayn, stawiając na ziemię.

- Opowiesz mi coś o swojej byłej? - spytałam, a chłopak się odwrócił i popatrzył mi wprost w oczy.

- Po co? - spytał ironicznie.

- Chciałabym się czegoś o niej dowiedzieć. - odpowiedziałam.

- No, dobrze. - powiedział, a za chwilę dodał. - Nazywała się Caroline, była w twoim wieku, miała  brązowe włosy, ale z czasem przefarbowała je na rudo, zielono-brązowe oczy i bladą skórę. Była bardzo piękna i sprawiała, że zawsze się uśmiechałem. Była dla mnie bardzo ważna i nigdy nie chciałem, żeby coś jej się stało. -opowiadał mi, a ja nie mogłam nic powiedzieć, dokładnie nie wiedziałam jak się czuję. Byłam smutna? Tak. Byłam też oszołomiona.

- Masz jakieś jej zdjęcia? - spytałam, a on wyjął telefon i zaczął przeglądać galerię. Po paru sekundach pokazał mi zdjęcie ślicznej dziewczyny, na prawdę była przepiękna.

- Choć, jeszcze nie pokazałem ci tego co chciałem ci pokazać.- powiedział uśmiechając się do mnie tajemniczo. Szliśmy ścieżką przez las, aż w końcu przed moimi oczyma zobaczyłam pięknie zdobione lampkami gałęzie, a na ziemi leżał koc.

- Jak tu pięknie. - powiedziałam, rozglądając się.

- Cieszę się, że ci się podoba. - powiedział, wskazując mi, żebym usiadła na kocu, co od razu zrobiłam.

- Jesteś głodna? - spytał.

- Troszeczkę. - odpowiedziałam, a Zayn wyją coś z koszyka.

- Proszę. - podał mi jakoś kanapkę, a ja wzięłam gryza.

- Smakuje ci? Z serem, szynką i pomidorem. Mam nadzieje, że cię nie otruje. - powiedział, a ja się tylko zaśmiałam.

- Jest bardzo dobra. - powiedziałam. Siedzieliśmy tam i rozmawialiśmy z jakieś pół godziny.

Zaczęliśmy się zbierać, a po jakiś 20 minutach byliśmy przed moim domem.

- Mogę do ciebie jutro wpaść? - spytał się mnie Zayn.

- Pewnie. - odpowiedziałam, otwierając sobie drzwi do domu.

- Dobranoc. - powiedziałam na odchodne.

- Dobranoc. - powiedział podchodząc do mnie i pocałował mnie, a ja odwzajemniłam pocałunek.

-----------------------------------------------------------------
Hej, jak wam się podoba rozdział? Na początek przepraszam za to, że tak długo nie dodawałam go, ale nie miałam czasu, wiecie.. wystawianie ocen -,- Chciałabym wam podziękować za to, że chociaż jakieś 2 osoby czytając tego bloga, dla mnie to na prawdę ważne i chciałabym, żebyście wszyscy komentowali posty. Byłabym bardzo wdzięczna! xx