Chapter 8

Pakowałam właśnie prezent dla Zayna, gdy usłyszałam jak dzwoni mi telefon, nie mogłam go nigdzie znaleźć. Po pięciu sygnałach znalazłam go w stercie śmieci w jakimś pudełku. Od razu nacisnęłam zieloną słuchawkę, nawet nie patrząc kto dzwoni.

- Halo? - powiedziałam

- Hey kochanie, co tam? - usłyszałam głos mojego chłopaka i od razu odetchnęłam z ulgą.

- Wszystko okey, a u ciebie? - spytałam.

- Jest świetnie, a tak przy okazji wesołych świąt! - krzyknął radośnie, a ja się zaśmiałam.

- Wesołych świąt, właśnie pakuje ci prezent. Mam nadzieje, że dojdzie do jutra.

- Na pewno. Kiedy wracasz? - spytał i poczułam w jego głosie jakiś niepokój.


- W najbliższym tygodniu. Coś się stało?


- Nie, nic. Dobrze, ja lecę mała. Kocham cię.


- Ja ciebie bardziej. - odpowiedziałam i się rozłączyłam.

Po dwudziestu minutach skończyłam pakować prezent i poszłam na górę do swojego pokoju.

Położyłam się i zaczęłam rozmyślać o tym co może teraz martwić Zayna, są święta powinien się cieszyć i spędzać go z rodziną. Nie znam jego rodziców i jego siostry, może odwrócili się od niego i teraz tylko ja zostałam przy nim?

Nie chciałam nawet tak myśleć, więc wzięłam jakieś ciuchy z szafy i poszłam do łazienki.
Wlałam do wany gorącą wodę, wsypałam solę do kąpieli, zrzuciłam ubrania i weszłam do niej. Zataczałam się w pięknych zapachach i próbowałam o niczym nie myśleć, ale ciągle do głowy wracały mi myśli o Zaynie i jego rodzinie.

A może nie o to chodziło? Na pewno nie o to. Tęskniłam za nim i nic nie mogłam na to poradzić. Kochałam go.

Wyszłam z wany, wytarłam się, założyłam jasne dżinsy, czarną koszulkę i długą szarą bluzę z kapturem, po czym poszłam na dół do kuchni, sprawdzić czy mój tata już wrócił. Zakupy leżały na blacie, a tata siedział przed telewizorem oglądał mecz, a ja usiadłam obok niego.

- Masz już chłopaka, Sam? - spytał.

- Tak, tato. Ma na imię Zayn. - odpowiedziałam.

- Zayn? On chyba nie jest anglikiem?

- Ma angielsko-pakistańskie korzenie.

- To znaczy, że jest muzułmaninem?

- Tak, tato. To chyba nie problem? - spytałam, patrząc mu w oczy.

- Nie, kochanie, ale nie wiedziałem, że takich lubisz.

- Nie zwracam uwagi na to jakie ktoś ma korzenie. - odpowiedziałam.

Siedzieliśmy tak i rozmawialiśmy z półgodziny, aż tata w końcu powiedział, żebym mu pomogła porozstawiać dania na stole. Zjedliśmy, a ja poszłam do swojego pokoju i położyłam się spać.

****

Wstałam o godzinie 9.00 i poszłam na dół zjeść śniadanie i otworzyć prezenty. Jak zawsze w święta przychodziły do nas Kate, Stella i Hayley.

Otworzyłam już prezent od mojego taty, były to szare słuchawki i nowy telefon, później były prezent od dziewczyn, a na samym końcu prezent od Zayna, była to piękna złota bransoletka Chanel i mała karteczka. Otworzyłam ją, a było tam napisane: "Dla mojej najukochańszej i najlepszej dziewczyny. Niech nasza miłość nigdy się nie zakończy". Byłam bardzo szczęśliwa, a dziewczyny piszczały i gratulowały mi, że mam chłopaka. Nic się teraz nie liczyło, tylko ja i Zayn. 

Zayn's POV

Siedziałem przed kanapą i czekałem na listonosza. Miałem nadzieje, że prezent spodobał się Sam, ciekawy byłem co ona mi kupiła.

Po dziesięciu minutach zadzwonił dzwonek do drzwi. Podszedłem do nich i wziąłem paczkę od listonosza. Otworzyłem natychmiast, było to nasze zdjęcie zrobione na mostu jak się całowaliśmy, oprawione w ramkę. Był tam jeszcze zegarek, przymierzyłem go i uśmiechnąłem się, był bardzo wygodny. Zadzwoniłem do Samanthy i podziękowałem jej za prezent, ona jednak powiedziała, że to nic i tylko się spytała, skąd wziąłem tak drogą bransoletkę.

- Mój przyjaciel Harry pracuje w jednym z tych sklepów i dał mi małą zniżkę. - odpowiedziałem.

- Zayn, martwię się o ciebie. - powiedziała, a ja tylko spuściłem głowę.

- Nie masz o co się martwić. Wszystko okej. Nie mogę się doczekać aż cię znowu zobaczę. - powiedziałem.

- Ja też. Kocham cię i zadzwonię jutro. - powiedziała.

- Ja ciebie też. Dobranoc.

- Dobranoc.